Zijn de Huidige Hervormingen Wel Echt Slecht Voor Werknemers? Een Andere Kijk op de Discussie
De afgelopen tijd is er veel gezegd en geschreven over de samenwerking met het IMF, de stijgende kosten van levensonderhoud, en het debat over hoe olie-inkomsten verdeeld zouden moeten worden. Vooral uitspraken van vakbondsleider Robby Berenstein (C-47) hebben veel aandacht gekregen.
Maar als individuele burger en kritische volger van de economische ontwikkelingen stel ik mezelf één vraag: zien we wel het volledige plaatje? Zijn deze hervormingen echt “tegen” de arbeider — of zijn ze, als we verder kijken, juist bedoeld om onze economie en arbeidsmarkt op lange termijn te versterken?
Wat zegt C-47?
De zorgen van C-47 zijn begrijpelijk. Niemand wil dat werknemers nog verder onder druk komen te staan. Berenstein uit onder andere:
- Kritiek op het IMF-programma.
- Bezorgdheid over vroegtijdige uitbetalingen van royalties.
- Dringende oproep tot loonsverhogingen en belastingverlichting.
Maar juist in die oproepen zit een belangrijk signaal: de noodzaak om te kijken naar structurele verbeteringen, in plaats van snelle pleisters op een zieke economie.
Wat veel mensen niet weten…
Veel werknemers horen termen als “IMF” en denken automatisch aan bezuinigingen en offers. En ja — hervormingen zijn zelden makkelijk. Maar de vraag is: waarom zijn ze nodig?
De economie van Suriname was jarenlang in een zorgwekkende staat: torenhoge inflatie, begrotingstekorten, en gebrek aan buitenlandse investeringen.
Zonder structurele hervormingen zou de munt blijven dalen, en daarmee ook de koopkracht van alle burgers.
Wat veel mensen misschien niet beseffen: sommige maatregelen die nu als “streng” worden gezien, zijn juist bedoeld om de basis te herstellen, zodat salarissen in de toekomst meer waarde hebben — en niet telkens worden opgeslokt door inflatie.
Royalties en Investeren in de Toekomst
Een ander punt van discussie is de uitbetaling van royalties. Berenstein pleit ervoor om dit geld niet meteen uit te geven. En daar zit een terechte zorg: geld dat we nu binnenhalen, moet verstandig beheerd worden.
Maar dat betekent niet dat het idee van een eerlijke verdeling slecht is.
Wat als we royalties slim combineren met investeringen in infrastructuur, onderwijs of technologische innovatie? Dan profiteren niet alleen wij nu, maar ook onze kinderen straks.
Een balans tussen directe steun en duurzame ontwikkeling is wél mogelijk.
Belastingverlichting en Koopkracht
C-47 heeft gelijk: werken moet lonen.
Voorstellen zoals:
- Verhoging van de belastingvrije som.
- Aanpassing van overurentarieven.
…zijn essentieel om de koopkracht van werkenden te beschermen. Wat velen niet zien, is dat deze voorstellen wél opgenomen zijn in het bredere beleid dat stap voor stap wordt uitgevoerd.
We zitten in een overgangsfase. En elke overgang vraagt tijd, geduld — én vertrouwen in het grotere plaatje.
Mijn Reflectie als Burger
Als schrijver voel ik mee met de frustratie van veel werkenden. Maar ik geloof ook dat we eerlijk moeten durven kijken naar hoe diep de crisis was waarin we zaten — en hoeveel werk er al is verricht om daaruit te komen.
Het IMF is geen populaire naam. Maar zonder externe hulp, hervormingen en financieel herstel zou onze situatie vandaag waarschijnlijk veel slechter zijn.
Het loon dat je nu krijgt, zou in koopkracht misschien nóg lager zijn geweest.
De SRD zou mogelijk verder zijn gekelderd.
Investeringen en banen zouden zijn weggebleven.
Tot Slot: Laat je goed informeren
Of je nu in loondienst bent, ondernemer, of vakbondsvertegenwoordiger — ken het hele verhaal. Kritiek is belangrijk, maar context ook. We moeten ervoor waken dat we geen maatregelen afwijzen die bedoeld zijn om ons op lange termijn sterker te maken.
Soms voelt verandering als verlies, maar in werkelijkheid is het een kans om iets duurzaams op te bouwen.
De toekomst van de arbeider hangt niet alleen af van protest, maar ook van samenwerken aan een eerlijker en stabieler systeem.
