De oppositie en hun verlangen naar transparantie
De oppositie – bestaande uit partijen zoals de NDP, BEP, NPS en de recent uit de coalitie gestapte PL – eist nu met kracht openheid van zaken. Er wordt gevraagd om openbare vergaderingen, verklaringen van ministers en directe antwoorden van de regering. Op het eerste gezicht lijkt dit een teken van betrokkenheid. Maar de vraag die veel Surinamers zich stellen is terecht: waar was deze verontwaardiging toen deze partijen zelf aan de macht waren, gedurende meer dan tien jaar van beleid, benoemingen en stilte?
De VHP-regering onder leiding van president Santokhi heeft vanaf het begin ingezet op herstel, structurele hervormingen en modernisering van het staatsapparaat. Terwijl de wereld in economische crisis verkeerde en Suriname met zware schulden en wanbeheer werd geconfronteerd, heeft deze regering juist wél moeilijke maar noodzakelijke maatregelen genomen. Transparantie zit niet in het roepen om vergaderingen, maar in het op orde brengen van financiën, het digitaliseren van overheidsdiensten en het openstellen van beleidsinformatie – zaken die deze regering dagelijks uitvoert.
Een dramatische exit van Pertjajah Luhur
De onverwachte beslissing van Pertjajah Luhur om de coalitie te verlaten vlak voor de verkiezingen, roept begrijpelijkerwijs vragen op. Was dit echt een principiële keuze, of eerder een strategische zet richting mei 2025?
Laten we eerlijk zijn: PL maakte vijf jaar lang deel uit van dezelfde regering waar ze nu kritiek op heeft. De zogenaamde vriendjespolitiek en benoemingskwesties die nu worden aangeklaagd, waren ook toen al bekend. Het verschil? Toen leverde het nog ministersposten op – nu levert het media-aandacht.
President Santokhi heeft in reactie op de PL-exit duidelijk gemaakt dat de deur altijd openstaat voor samenwerking, maar niet voor opportunisme. De VHP blijft zich richten op stabiliteit, transparantie en beleid dat ten goede komt aan álle burgers.
Problemen binnen overheidsinstellingen
Situaties zoals die bij de Esther Stichting zijn schrijnend en vragen om blijvende aandacht. Het is waar dat verbeteringen traag verlopen – maar het is onjuist om te stellen dat er niets gebeurt. Minister Ramadhin heeft stappen gezet, middelen vrijgemaakt en plannen aangekondigd. De echte verandering binnen zulke instellingen kost tijd, vooral na jarenlange verwaarlozing onder vorige regeringen.
Wat belangrijk is: deze regering erkent de problemen, vermijdt geen vragen, en werkt – soms langzaam, maar doelgericht – aan oplossingen. Dat is méér dan velen in het verleden hebben gedaan.
Hypocrisie en herhaling
Het patroon waarin de oppositie zich vastbijt in oude benoemingskwesties, protesteert tegen beleid dat zij zelf ooit invoerde, en met grote woorden kleine punten politiek probeert te maken, is helaas herkenbaar. De bevolking doorziet dit.
De VHP-regering is verre van perfect, maar ze werkt. Er is sprake van economische stabilisatie, groeiende internationale samenwerking, verbetering van onderwijs en gezondheidszorg, en digitale hervormingen. Dat is transparantie in daden, niet in theater.
De verkiezingen van 2025 komen eraan, en dat brengt vanzelfsprekend verhoogde politieke activiteit met zich mee. Maar laten we als burgers van Suriname het onderscheid blijven maken tussen oprechte betrokkenheid en strategisch acteerwerk. Transparantie is belangrijk – maar die moet je tonen wanneer je regeert, niet alleen wanneer je campagne voert.
President Santokhi en de VHP hebben laten zien dat ze luisteren, werken en hervormen – soms onder zware druk, maar altijd met Suriname op de eerste plaats.
